Onze Email adressen zijn zeezotnl@hotmail.com of ay.volbeda@tiscali.nl. Dit zijn email adressen die we maar af en toe bekijken, maar waar we wel bijlagen op kunnen ontvangen. Het adres wat we elke dag bekijken is pf4126@sailmail.com en daarop kunnen we alleen korte berichten ontvangen en geen lappen tekst.
Vrijdag 12 oktober
Om zes uur met het eerste licht lopen we het eiland Graciosa aan. Dit eilandje ligt NW van Lanzarote We varen tussen deze eilanden door, C-map klopt hier helemaal en we meren af in de jachthaven. Daar krijgen we te horen dat de haven vol is en dat we moeten buiten ankeren. Nu is dat normaal geen probleem maar onze ankerlier werkt niet meer en dan is het niet zo eenvoudig ankeren. Het anker moet je er het met de hand uit trekken, en dat is geen lolletje, zeker niet als het een paar keer fout gaat. Na wat gedoe mogen we in de haven blijven liggen en kunnen we de ankerlier na kijken. Ja hoor, zout water in de motor, waardoor deze van binnen helemaal geoxideerd is, dag motor. Broer Bert gebeld, die zou over twee weken komen en misschien kan hij een nieuwe motor meenemen. Wij rommelen de hele dag aan boord met de ankerlier en slapen bij, van al die onrustige nachten. Aan het eind van de middag happy-hour met al de wereldzeilers, die hier liggen. Het zijn er een heleboel, erg gezellig. En dan de conversatie met al die nationaliteiten, ik vind het geweldig om al die verhalen en motivaties te horen.
Zaterdag 13 oktober
We zijn vandaag met de ferry naar Lanzerote gevaren. Ja met de ferry. Waarom zul je afvragen. Je hebt toch je boot bij je? Maar het probleem is, dat als je hier een plekje in de haven veroverd hebt je het vast moet houden,want er liggen buiten 10 andere jachten voor anker te wachten tot ze er in kunnen. Dat komt omdat deze haven zo goedkoop is om te liggen en daarnaast zit de wind in zuidwest hoek en dan lig je buiten behoorlijk te rollen. Ook leuk is het hier dat als je boot er met een kraan uit moet het slechts 100 euro kost voor er uit en er weer in. Vergleken met havens alle andere plaatsen is dat spotgoedkoop. Ja en dan Lanzerote ik ben er pakweg 14 jaar geleden een keer geweest. Het is een bijzonder eiland, waar ik me alles nog goed van kan herinneren van het vorige bezoek. We zijn met de bus van de aanlegplaats van de ferry, Orzola, in het noorden naar Arreciffe, de hoofdstad, gereden. Daar rondgekeken, een museum bezocht toen een taxi gescoord die ons naar het huis van Cesar Manrique gebracht heeft voor 7 euro. Het huis , de tuin en de kunstcollectie uitgebreid bekeken en dan moeten we weer naar het noorden. De bussen rijden sporadisch zodat Albertien zegt; we gaan wel liften. En zowaar een Canariesche dame stopt voor ons, we mogen mee naar het plaatsje Arrieta. Ze wil ons ook wel naar Orzola brengen, maar dat gaat ons te ver. Ze zet ons bij een restaurant af waar je erg lekker kan eten volgens haar. Nou dat bleek wel je moest wel een uur wachten voor je een plaats kon bemachtigen zodat we maar een ander restaurant bezocht hebben en daar lekkere tappas gegeten hebben. Daarna de laatste bus naar de veerboot gepakt, overgevaren naar La Grasiosa daar nog even op een terras gezeten en toen naar de boot. We waren nog niet zo lang aan boord komt de eigenaar van de ligplaats weer terug. Een dag eerder dan hij had gezegd, probleem er is verder geen plek in de haven, maar ankeren kunnen we ook nog niet want de ankerlier ligt uit elkaar. We hoopten in Arreciffe nog onderdelen te kunnen kopen, maar alle garage bedrijven zijn op zaterdag gesloten. Dus geen onderdelen en nu ook geen ligplaats meer. Gelukkig was het een fout van de havenmeester en krijgen we een tijdelijke plaats aan de eilandersteiger en daar voelen wij ons helemaal thuis.
Zondag 14 oktober
Vandaag op tijd op om een plekje aan de steiger te bemachtigen voor anderen ons weer voor zijn. We vinden een plekje, moeten van de havenmeester nog een keer verkassen, maar dan mogen we ook blijven liggen, kunnen we ons eindelijk concentreren op het repareren van de ankerlier. Motor helemaal uit elkaar gehaald, schoongemaakt en gedroogd. Allemaal vocht en oxidatie, na alles gedroogd te hebben en met siliconen kit geïsoleerd te hebben gaat de boel weer in elkaar en kan dan drogen. Morgen kunnen we hem uit proberen. Verder vandaag een luie dag nog wat gekletst met een ander Nederlands stel dat twee jaar aan het zeilen is en o.a. naar de Middellandse zee wil. O ja die luie dag houdt voor mij in de halve dag met de motor van de ankerlier omstoeien, maar als die dan weer doet is het niet zo erg en voor Albertien het controleren van de voorraden eten aan boord, dat betekent alle banken leeg halen, na lopen, opschrijven en weer inruimen. Ook dat is een halve dag werk en zo vliegt ook deze dag weer om. De andere zeilers komen langs en vragen of we nu echt blijven liggen of dat we de traditie in ere houden en weer ergens anders gaan liggen. Nou nee, dank je, we liggen hier goed en blijven tot donderdagochtend.
Maandag 15 oktober
We hebben blijkbaar een paar dagen vakantie ingelast. Niets moeten doen, gewoon een beetje luieren. Wel even hardgelopen want dat was in Marokko er bij in geschoten. Wat kleine klusjes aan boord, een lekkere wandeling gemaakt naar de zuidpunt van het eiland, aan het eind van de middag naar het plaatselijke internet café om de site bij te werken en dan op een terras aan de serveza (bier) gegaan met een mooi uitzicht en kijken naar de aankomst van de veerboot, net als thuis.
Dinsdag 16 oktober
Het wordt een warme dag vandaag maar we hebben nog vakantie rustig aan, beetje rommelen op de boot en zo eigenlijk de hele dag door gerommeld. Nog even naar het dorpje voor eten te halen en dat was het voor vandaag.
Woensdag 17 oktober
Lui opgestaan eten koffie en toch maar weer een paar klusjes, en dan diesel en water tanken want we willen morgen vroeg weg en tanken kan alleen om 11 uur of 16 uur. Op zich is dat geen probleem maar je moet hier zo oppassen dat je plaatsje niet bezet wordt door een ander schip. Ook dit komt goed, we zijn vol getankt en kunnen weer vooruit. Vanmiddag gaan we de andere kant van het eiland verkennen. Het is wat bewolkt weer dus niet te heet. Na afloop dit nog even op het net zetten en een paar Amerikanen, die we in de trein naar Marakesh ontmoeten hebben, uitnodigen voor een biertje op een terrasje.
Donderdag 18 oktober
Vandaag zal het wezen we naar Tenerife Een tocht van 150 mijl, dat betekend een nacht door halen. Om half negen vertrekken we, er staat een fikse noorden wind kracht 5 en later toenemend tot 6. Voor ons een lekker bakstag windje we vliegen er dan ook door heen. Om in de nacht de boel beter onder controle te hebben, zetten voor het donker wordt twee reven in het grootzeil en draaien we de Genua een stuk in, we lopen evengoed nog 7.5 knoop. De 150 mijl leggen we dan ook in 21.5 uur af en daar zijn we heel tevreden mee. Om 6 uur s’morgens lopen we Tenerife aan het is nog donker en er liggen diverse grote schepen vlak voor de haven ingang geankerd dus is het wat onduidelijk waar we naar binnen moeten maar ook hier biedt C-map uitkomst en loodst ons er goed door. En als er binnen zijn is het inmiddels licht en meren we in een jachthaven aan één van de weinige lege steigers af en duiken even de kooi in om bij te slapen, want dat was er van nacht bij ingeschoten. Om tien uur word ik wakker en ga me melden bij de havenmeester. Helaas, deze vertelt me dat we niet mogen blijven liggen, we moeten een andere haven zoeken, in deze haven is een show van boten en ze hebben alle ruimte nodig. Dus moeten we alsnog verkassen naar een andere haven Deze heeft nog wel ruimte al liggen ook hier vrij veel jachten. Een grote groep van deze jachten gaan samen een tocht maken vanaf de Tenerife naar Senegal, steekt van daaruit over naar Brazilië en gaan daar de Amazone zo’n 50 mijl opvaren, dat is ook een mooie tocht. Maar wij gaan eerst hier de boel verkennen. Zoeken waar de winkels zijn, waar kun je wat halen. We moeten een stekker kopen die hier op de steiger kunnen gebruiken om stroom aan te sluiten. We hadden de laatste tijd veel stroom gebruikt en dat was nog niet bijgeladen door zonnecellen en windgenerator maar dat gaat nu wel lukken. En zo vliegt de dag weer voorbij met allerlei dingen.
Zaterdag 20 oktober
Broer Hennie is jarig vandaag, gefeliciteerd jongen, welkom in het rijk der vijftigers. Wij krijgen vandaag bezoek dat betekend de boot op orde brengen, ruimtes anders indelen zodat er weer een paar mensen bij kunnen. Want als je met z’n tweeen bent dan ga de ruimtes toch anders benutten. Zo zijn we de hele dag bezig met opruimen en schoonmaken en dan blijkt dat ook wel weer nodig te zijn. Nog even de stad in voor de laatste inkopen en dan kunnen visite ontvangen. We zitten aan ons avondeten en dan gaat de telefoon, Wim en Marijke hebben het vliegtuig in Madrid bij een overstap gemist de gate was gewijzigd en versta dat maar in het Spaans, gelukkig kunnen ze met een latere vlucht als nog naar het Tenerife vliegen. Zo wordt het programma gewijzigd maar geen probleem je wordt flexibel van reizen. Het wordt nachtwerk Wim belt op dat hij een auto gehuurd heeft op het vliegveld en dan naar ons toe komt en dat komt mooi uit wij waren toch al van plan een auto te huren om het eiland te verkennen. Om half drie komen ze s’nachts aan wij hadden inmiddels al even geslapen en dat was maar goed ook konden we er weer even tegen.
Zondag 21 oktober
Uitslapen en dan naar de bakker voor verse broodjes en na de koffie het is inmiddels 12 uur met de auto op pad de noordkant van Tenerife bekijken we slingeren via allerlei bergwegen door het noorden van het eiland al met al een leuke tocht veel gezien. Tot slot op het plaatslijke strand een pilsje met tapa’s genuttigd. Met het donker worden weer aan boord lekker gegeten, gedronken en bij gekletst.
MAYDAY, ‘SILENCE FINI’ oftewel dankzij Eric Klappe, die de site van het Wakend Oog bijhoudt, hebben we onze verloren tekst weer terug. Hoera!!!
Maandag 22 oktober
Vandaag weer woeste plannen we gaan naar de westkust en naar de Teide de grootste berg van Tererife waarvan je met een lift naar de krater kunt. Nu hebben we dat niet gedaan maar wel heel veel van de omgeving bekeken diverse dorpjes bezocht en tegen de avond terug naar over de bergrug naar Santa Cruise gereden auto ingeleverd nog even de stad in lekker uit eten geweest. Zo, dat was weer een wel bestede dag.
Dindsdag 23 oktober
We willen vandaag gaan zeilen langs de kust. Eerst gaan de dames nog even inkopen doen en we zien ze voor de middag niet meer terug. Als ze er weer zijn kunnen we weg, ware het niet dat mijn Franse buurman vreselijk zat te klungelen met zijn rolgrootzeil dat hij niet in de mast kon krijgen. Ik kon het niet langer aanzien en heb hem maar geholpen. Uiteindelijk kunnen we weg Om drie uur naar buiten gevaren, zeilen omhoog. Even is er wind maar na een half uur drijven gaan de zeilen naar beneden en zijn we op de motor naar de volgende plek gevaren. Daar eerst nog op zee lekker gezwommen en toen in de kleine haven van Radazul afgemeerd en ons verbaasd over het heldere water.
Woensdag 24 oktober
Weer een windloze dag maar het volgende haventje wat we bezoeken willen, Candelaria, ligt maar 5 mijl verder. Eigenlijk zijn er twee havens; een oude Vissers haven met geen voorzieningen en ook bijna geen plaats en een nieuwe jachthaven waar ze al jaren mee aan het bouwen zijn en daar gaan we proberen of we er kunnen liggen. Nou dat kon, al had het heel wat voeten in aarde want ze waren nog niet op bezoekers ingesteld. Het is een mooie haven met glashelder water je kijkt tot 6 meter diep en ziet alles op de bodem liggen of vissen rond zwemmen. Ook is er een luxe zwembad bij met nieuwe douches en toiletten, in tijden niet zo luxe gedoucht. Het was achteraf een erg leuke plek om te liggen met een mooi stadje er achter.
Donderdag 25 oktober
Er staat een beetje wind, misschien kunnen we vandaag weer eens een stukje zeilen. We varen tegen de middag de haven uit en gaan eerst maar overboord. Zwemmen in de oceaan dat is iedere keer weer een beleving. Wat een lekker water en zo mooi blauw, schitterend. Tijdens het zwemmen de boot schoongepoetst en de impeller van de snelheidsmeter schoongemaakt. En dan kunnen we eindelijk weer zeilen. Er is weer wat wind en we gaan ver zee op in de hoop Dolfijnen tegen te komen. Maar geen dolfijnen en ook geen wind meer, dus hup de zeilen naar beneden want ze staan zo te klappen. Zegt Marijke, ik zie daar dolfijnen denk ik bij al dat wit. Ik kijk met de verrekijker en zeg nee hoor dat zijn golven die breken met witte koppen er op. Natuurlijk hadden bij mij alle bellen moeten gaan rinkelen, immers zonder wind geen golven die breken op zee. Het duurt dan ook niet lang of het waait 6 uit de richting die wij op moeten dus dat wordt kruisen met een reef in het zeil. Maar we mogen niet zeuren we hebben wind en kunnen zeilen en dat doen we dan ook. Tegen de avond zijn weer in de haven van Santa Cruz. En het was goede zeiltocht helemaal tevreden.
Vrijdag 26 oktober
We hebben dit keer een mooie plek in de haven dit bij de stad en douches dat scheelt een stuk lopen en dat is aangenaam we gaan vandaag de stad bekijken de boot schoonmaken en uit eten in deze toch wel bijzondere stad. Het is de laatste dag voor Wim en Marijke, die vliegen morgen weer vroeg naar huis. We genieten nog van de mooie avond en kijken terug op een gezellige week samenzijn.
Zaterdag 27 oktober
Ellen is jarig vandaag Eerst vroeg op staan, ontbijten en onze gasten naar de taxi gebracht. Het is dan 6.00 uur in de morgen bij ons gaan de touwen los en op weg naar Las Palmas op Gran Canaria want daar komen vanavond onze volgende gasten aan. Het is een dikke zestig mijl varen en er staat wel een stevige wind uit het NNO dus kunnen we het mooi bezeilen. Er loopt een fikse zwel maar het varen gaat lekker. Halverwege moeten er wel twee reven in, maar met 7 knopen snorren we er flink door. S’middags om twee uur lopen we de haven aan. Maar bij het binnenvaren worden we er uit gestuurd. De haven is vol wordt er gezegd, terwijl er genoeg lege plaatsen zijn. We moeten maar buiten de haven gaan ankeren. Zo gezegd, zo gedaan. Na wat zoeken vinden we een geschikte plek, anker er in en vasttrekken. Omdat we in steengruis ankeren krijg je door het rammelen van de ketting over de grond het idee dat je krabt maar het blijkt mee te vallen, de gps geeft aan dat we goed blijven liggen. Bijboot oppompen dan kunnen we even aan de wal kijken en vanavond Bert en Yvonne van de wal ophalen, want die hebben stapels spullen voor ons bij zich. Laat in de avond komen ze aan met een taxi van de luchthaven en tassen vol spullen. Het is net sinterklaas allemaal pakjes uit pakken. Een bouwpakket voor een sleepgenerator, een nieuwe ankermotor, div. schakelaars, ledlampjes, ventilatoren, aluminiumstrips, een zinkbeschermer, koolstoffilters, een plakstrip , een onderdeurtje en last but not least drie navulpakken completa-koffiemelkpoeder! Nou wij kunnen voorlopig weer vooruit met al die dingen waardoor helaas ook het kluslijstje weer langer wordt.
Zondag 28 oktober
Hoera, ik ben jarig! Hoe oud ik ben geworden, moet je niet door vertellen hoor. Ik ben nu 57 jaar jong maar wel wat grijzer. We gaan eerst verjaardag vieren. Albertien heeft een taart gebakken appelbanaan met spijs. Hij smaakt goed en we smullen er van. Daarna de stad verkennen, we dwalen wat rond in de industrie en vissershaven. Dan we zoeken de boulevard op aan de andere kant van de stad en dat ziet er gezellig uit. Terug aan boord gaan we zwemmen om de boot. Zo vliegt de dag weer voorbij. Uit eten voor mijn verjaardag is het volgende programmapunt. Weer met z’n vieren in de bijboot, met een spatlapje erbij om niet kletsnat aan te komen, want er staan toch nog flink wat golfjes in de haven. Het eten was niet zo’n succes. We vonden weliswaar een plekje in een mooi park. Het restaurant zag er gezellig uit, maar het eten was als van een snackbar, gelukkig de prijs ook. We hebben ook nog een uitnodiging van de Nederlandse buren die naast ons voor anker liggen. Albertien en ik gaan daar nog even een borrel drinken, hebben een leuk gesprek en krijgen goede tips over hoe vis te vangen onderweg. Tja, en dan is de verjaardag weer voorbij en gaan we te kooi.
Maandag 29 oktober
4 uur er uit! Anker op, we hebben het plan om naar Fuerteventura te varen er staat een fikse noord oosten wind en het ziet er naar uit dat we met 6 á 7 knopen naar het andere eiland vliegen maar het is een klots koers aan de wind en er springerig we gingen zo vroeg om met Bert een stuk in de nacht te varen en bij daglicht op het andere eiland aan te komen. Na een mijl of twintig te hebben liggen hakken begint de bemanning te muiten en willen ze de koers verleggen naar de onderkant van Gran Canaria en daar een haven aan doen. Zo gevraagd, zo gedaan en de koers verlegt. De boot vaart zo veel comfortabeler en we gaan nu naar Pasito Blanco een haven aan de onderkant van Cran Canaria. Het vreemde is dat bij de onderste punt de wind 180 graden draait en flink toeneemt. We moeten reven en het laatste stuk kruisen. We komen om 14.00 uur aan en mogen met een beetje gedoe naar een ligplaats voor twee nachten. Vervolgens gaan we naar het strandje vlakbij om af te koelen en te zwemmen. De haven is erg onrustig. Door de steile kademuren blijft het water heen en weer klotsen.
Dinsdag 30 oktober
We willen wandelen in de omgeving, na de koffie gaan we op pad. Mijn broer zal ons de weg wijzen, want we gaan natuurlijk van de gebaande paden af over smalle bergpaadjes. Het wordt een warme en stoffige wandeling door de wilde natuur. We wandelen een tijd rond in het gebied en lopen uiteindelijk door een barranco, dit is een geul waar het regenwater door naar zee spoelt, met het gevolg dat er veel grote stenen liggen die niet door het water worden gespoeld maar ook plaatsen waar al het zand zich verzamelt. Het is een mooie wandeling die eindigt aan zee waar we op een strandje terecht komen. En warm en stoffig als we zijn, betekend dat; kleren uit, het water in en zwemmen om af te koelen. Nadat we opgedroogd zijn, gaan we via de bergen terug naar de boot. Ja er moeten ook nog wat klusjes aan boot gebeuren. Bert en ik gaan het staand want stellen de stagen staan te los, na er een tijdje mee omgestoeid te hebben, staat het weer stevig. Kan ik weer een dikke streep aan mijn kluslijstje toevoegen!
Woensdag 31 oktober
Vandaag gaan we naar het plaatsje Mogán aan de west kust het is een soort Volendam van Gran Canaria maar wel erg leuk. Als we in de haven aankomen roept de haven meesteres in dit geval geen plaats maar na wat aanhouden blijkt er wel een plaatsje te wezen voor één nacht en mogen we afmeren. En natuurlijk gaan we het plaatsje verkennen, het erg toeristisch met overal eetgelegenheden dan weten wij dat we vanavond niet hoeven te koken dat is mooi meegenomen.
Donderdag 1 november
Het jaar schiet al mooi op, in Nederland is het koud en regenachtig en hier lekker warm. Maar ook hier verandert het weer, de nachten worden kouder, de dagen korter en er komen meer bewolkte dagen voor toch blijft het aangenaam. Vandaag gaan we naar Nieves. Het is een plaatsje aan de noordwest kust. Wanneer we op weg gaan is bijna geen wind, maar we zeilen. Na een tijdje gedweild te hebben gaat de motor aan en tuffen we rustig verder tot op een plekje komen, waar we willen zwemmen. Zo vanaf de boot in de Atlantische Oceaan helderblauw water, eindeloos diep. Onderweg zagen we op afstand een paar dolfijnen, maar tijdens het zwemmen zien we geen vis. In de verte zien we witte koppen op het water en dat betekend dat het daar waait. Aan kleden, zeilen goed zetten en meteen twee reven er in, want het lijkt nu hard te gaan waaien. En zo zetten we onze reis voort met een stevige wind en komen net voor donker aan in Nieves, waar langs een kade muur mogen afmeren. Natuurlijk weer naar de politie om ons te melden en in te schrijven, dat is een ritueel hier. Het afrekenen van de ligplaats had de man niet zo vaak bij de hand en vroeg 45 euro. Ik zeg dat kan niet, ik betaal voor zo’n plek nooit meer dan 10 á 15 euro maar hij ontdekte dat een fout in zijn berekening en toen moest ik € 6.45 betalen en dat klopt beter.
Vrijdag 2 november
Bestemming vandaag wordt Las Palmas. Onze visite gaat morgenavond, weer naar huis en dan moeten we ergens liggen waar we naar het vliegveld kunnen. En wij moeten inkopen doen, spullen voor de boot en eten voor een langere tijd voor als we binnenkort de grote oversteek gaan maken.
Maar eerst varen we naar Las Palmas. Ankeren daar weer in de baai en als we geankerd zijn en we op de gps onze positie controleren, ontdekken we dat precies op de dezelfde plek ligggen dan de vorige keer. We hebben het eiland dus letterlijk gerond. sAvonds naar de wal om bij de Sailorsbar uit eten te gaan en zo de gezellige week met Bert en Yvonne af te ronden.
Zaterdag 3 november
We huren een auto voor twee dagen om de inkopen te doen, Bert en Yvonne naar het vliegveld te brengen en het eiland te bezichtigen. We beginnen met de inkopen. Het is zaterdagmorgen en dan zijn al winkels nog open. Eerst naar een soort bouwmarkt, King Hogaar, die van alles verkoopt. Je kunt zo gek niet bedenken of ze hebben het. Voor ons betekend dat nieuwe vallen, stukken ketting om langs een kademuur af te meren, want door het ruwe beton slijten onze lijnen erg hard. Maar ook kakkerlakkenpasta en nog veel meer dingen die we denken nodig hebben. Daarna naar een grote supermarkt voor eten te halen voor de oversteek we moeten voor 5 weken eten aan boord hebben om eerst naar de Kaap Verden te varen en daar te ankeren en dan nog 3 weken naar de Carieb te varen. We hebben flink in geslagen en brengen alles met de bijboot aan boord. Echt alles, zelfs kakkerlakken brengen we bij ons aan boord, al ontdekken we dat pas later. Om half zeven met de visite en bagage in de bijboot naar de wal om ze naar het vliegveld te brengen. Op de terugweg gaan we zelfs even bij Ikea langs. Die is een beetje anders en toch hetzelfde als bij ons, gelukkig is de rij bij de kassa is korter.
Zondag 4 november
Vandaag het eiland verkennen met de auto. We crossen over een groot deel van het eiland en ontdekken dan wat meer van de binnenkant van het eiland. We zijn het wel rond gezeild maar dan zie je alleen de zeekant en nu zien we ook de binnenkant en dat is ook altijd leuk. We vinden ook nog een nettenmandje om onze groent en fruit onderweg in te bewaren. S’avonds de bootburen op visite gehad en dat begint al gelijk goed. De buurvrouw ziet een kakkerlak lopen over het kajuitluik, meteen is er paniek KAKKERLAKKEN!!!! aan boord onze grote angst wordt bewaarheid. Meteen grijpen we naar de grote spuitbus met vergif die wij daar voor aangeschaft hebben en spuiten hem hartstikke dood. Dat was de eerste. Helaas niet lang erna ziet de buurvrouw er nog één lopen en hup weer de spuitbus en als die met de poten omhoog ligt kunnen een wijntje inschenken en bijpraten over de wederzijdse belevingen van onze reis. Dit geeft altijd weer nieuwe inzichten over hoe je tegen de dingen aan kijkt en het wordt een gezellige avond. Wij gaan dinsdag naar La Gomera en de buren vertrekken woensdag naar Suriname.
Maandag 5 november
Vandaag de hele dag klussen aan de boot. Er is altijd weer genoeg te doen zeker nu we weer allerei zaken aangeschaft hebben. De mast inklimmen 3x voor nieuwe energiezuinige lampen in anker- en toplicht. En dan nog allerlei andere klussen, alarm aan leggen maar dat wil niet vlotten dus doe ik later maar verder. Één van de nadelen van een ankerplaats is als de wind draait, je behoorlijk kan liggen te rollen en dat is nu het geval. Erg vermoeiend! Je wordt constant heen en weer geslingerd, en dat betekend dat ik me niet kan consenteren en de klussen veel meer energie kosten. Uiteindelijk spring ik overboord om lekker af te koelen en wat zie ik? Aangroei op de boot, heel licht, maar het begint al weer en dus poetsen de boel schoonmaken. Hoezo lui leventje? Albertien: Gelukkig is het water 22°, geniet Joop volop en is het bier bij de Sailorsbar koud.
Dinsdag 6 november
De bijboot leeg laten lopen en wat komt er te voorschijn? Een jonge kakkerlak, die vermoorden we ook weer vakkundig met de spuitbus. Vervolgens ruimen we de rest van de boot op in de bakskist, kletsen nog even met de buren, halen het anker op en vertrekken naar La Gomera. Een tocht van 120 mijl en dat betekend een nachtje door zeilen. We beginnen rustig en helaas op de motor, maar als we boven Cran Canaria langs varen neemt de wind toe. We zeilen met blister en Genua en lopen als een speer. Voor we Tenerife bereiken en het donker wordt strijken we de blister en lopen we nog net zo hard op een ingerolde Genua 7 tot 8 knopen. In de vroege ochtend zakt de wind in en de laatste uren gaan we op de motor.
.
Woensdag 7 november
Het is net licht geworden om 7 uur s’morgens als we bij Gomera aankomen en afmeren in de voorhaven. In de haven zelf kan het niet ,want die is vol.
Ja ik heb nog een paar uur slaap ingehaald en ben weer bij de les. We krijgen een ander plaatsje toegewezen bij allemaal Nederlandse schepen. Er liggen wel een stuk of zes medelanders hier, een drukte van belang. Wel gezellig zo’n dorp op het water. En wat je elkaar allemaal niet te vertellen hebt na een aantal weken elkaar niet gezien te hebben. Ieder vaart via zijn eigen voorkeur naar andere bestemmingen maar je komt elkaar ook na verloop van tijd weer ergens tegen. De was gedaan, voorraden gecontroleerd. Nog even het plaatsje verkend en s’avonds vertrouwd uit eten met de fam. Syperda van de Dolfijn en dan is de dag weer om.
Donderdag 8 november
We willen een auto huren, maar het is mistig en de bergtoppen zijn niet te zien dus dat wordt ‘m niet vandaag, misschien morgen. Dan ga ik maar voor een renrondje, ook altijd goed voor het lijf. Daarna met Albertien naar de dokter. Ze heeft problemen met een knie. Er wordt een Cyste van Baker geconstateerd, koud houden, elastische band er om heen en pillen slikken. Ja ja de ouderdom komt met gebreken, dat geld ook voor mij met een bursitus aan mijn arm. Maar dit zijn ongemakken die meevallen. Minder is het bij een Frans buurschip waar we langszij liggen. De schipper is afgevoerd met een hartverlamming en ligt nu op de intensive care in Santa Cruz op Tenerife. Zijn vrouw is nog aan boord en een beetje confuus van de klap. Het was gisteren gebeurd. Het is ondertussen al middag en we gaan weer klussen aan de boot. De verstaging zint me niet, het staat te slap. Voorstag beslag verandert door die 2,5 cm in te korten, de rest weer opgespannen en nu staat de mast weer lekker stevig op de boot. Nog een BBQ in de avond met de Dolfijntjes, waarbij ook de Franse buurvrouw uitgenodigd wordt. Ze kan wel wat afleiding gebruiken en dan hoor je haar verhaal. Zij en haar man charteren met hun boot of brengen schepen van anderen weg naar bestemmingen. Zij is de kok en hij de schipper. Hun standplaats is in de winter Martinique en in de zomer vanwege de hurricanes, Venezuela of zoals nu de aanleiding om een rondje Atlantic te doen. Ze moeten weer terug om geld te verdienen en nu weet ze niet hoe het verder gaat de komende tijd. Overigens rookte haar man 3 pakjes sigaretten per dag. Tja en dat vind een hart misschien wel een beetje teveel. Na deze gezellige avond kunnen we onder zeil, want het is zo weer laat.
Vrijdag 9 november
Mooi helder! We huren een auto en gaan het eiland onveilig maken. Dat wordt weer bergje op en bergje af. Het is een mooi kleinschalig eiland. Ik ben er jaren geleden ook al eens geweest en kan me alle plekken nog goed herinneren. Na de hele dag rond gecrost te hebben komen we moe en voldaan in de havenplaats aan. Nu we een auto hebben gaan we ook nog maar even naar de supermarkt voor inkopen want we hebben nog een paar lege plaatsen op de boot ontdekt al ligt hij inmiddels wel 10 cm dieper. Albertien: Valt wel mee hoor!! Maar Joop zou het liefst een leeg racebootje hebben en dat zit er op deze reis niet in.
Zaterdag 10 november
Werk aan de winkel! Ik moet nog een alarminstallatie monteren en dat gaat niet goed als alles gemonteerd en aangesloten is weigert de radardetector het te doen en dat is de belangrijkste schakel in het systeem. Ik had hem al eens geprobeerd, toen werkte hij goed en nu weigert hij het te doen. Dan maar de olie verversen van de motor, dat moet ook gebeuren. Dat olie verversen ging vlot, filter vervangen ook, maar bij de controle van de motor ligt er een beetje olieachtig spul onder de keerkoppeling en de motor. Dat is raar! Bij het ruiken aan de olie blijkt het diesel te zijn. Ik ontdek dat de aansluiting van de tank op de kraan lekt. Vervelend, vooral ook omdat het rubber van de motorsteun is aangetast. We kunnen er nog wel mee varen maar moeten de steun in de toekomst gaan vervangen en waar haal ik die in de komende tijd vandaan? Het zal wel aan de overkant worden. En zo rol je altijd weer van het ene probleem in het andere en het geeft allemaal weer extra werk. Albertien is de hele dag druk bezig met het maken van voorraadlijsten en het volstouwen van de lege gaten. Ze ontdekt zelfs nog weer nieuwe plekken! Laat inruimen maar haar aan haar over, de kleinste plekken worden geordend vol gepakt.
Zondag 11 november
Ook wij hebben zondag. Dus rustig opstaan, toch even rennen en dan luxe ontbijten met eieren en spek. Echt een lekker ontbijt met natuurlijk verse broodjes. Daarna weer verder met de eeuwige kluslijst aan het afwerken. We zijn, net als de andere schepen, volop met de voorbereiding van het vertrek bezig. Er moet nog van alles geregeld worden. Klusjes zijn nog genoeg, zoals de schroef van de sleepgenerator zwart schilderen, anders is het wel een hele grote blinker achter de boot en bijt er straks een haai in of nieuwe vallen klaarmaken, die zijn van cupsheet daar een oog in splitsen kost een halve dag voordat voor elkaar is of de tankaansluiting, die nog steeds lekt dicht zien te krijgen of…. en zo vliegt de dag weer voorbij. En zijn het niet je eigen problemen, dan heeft een buurman wel iets. Bij de Dolfijntjes is een onderdeel van de toiletpomp gebroken en dat is niet handig met vijf man aan boord. Op je puts zitten op een slingerend schip op zee. Zie je het al voor je? Gelukkig kunnen we uit een nylon broodplank een nieuw onderdeel vervaardigen, dat kost wel een paar uur zagen, vijlen en boren, maar dan werkt het toilet weer. Bij ruim 30 graden dat is zweten, nog maar gauw even zwemmen in zee, daar koel ik van af.
Maandag 12 november
We gaan verse groeten in slaan op de markt. Vandaag is er nog niet zoveel moet zeker nog aangevoerd worden. Nu kunnen we morgenochtend ook nog voorraad in slaan tijdens de schooluren van de andere boten, dus gaan we dan nog een keer en doen nu het laatste rondje bij de supermarkt. Bij de buren werkt de laptop niet goed, daar maar even naar kijken kost weer ruim een halve dag en dan draait hij weer. Ook nog nieuwe kaarten geïnstalleerd, geleend van een andere buurman dit zijn uitgebreidere kaarten met meer detail. Ze zitten in het programma Maxsea en als ik ze beter bekijk kunnen ze ook onder C-map draaien. Deze kaarten natuurlijk ook bij ons er op gezet. Dat is weer een meevaller en zo komt Jan Splinter door de winter. Hoezo winter! Het is dan wel november, maar met buiten 32 graden pfff… Nog een paar andere klusjes onder andere het vis gerei klaarmaken om onderweg die grote Dorades te vangen. Ik zie hem al in de pan spartelen zo’n vis van 1 meter. Vanavond uit eten want straks op zee kan het niet en je moet toch een smoes verzinnen.
Dinsdag 13 november
Het is gelukkig niet vrijdag de 13 de, anders was ik niet uitgevaren, je weet maar nooit. De wc van de buren lekt nog. Dus daar nog even naar kijken en, o ja zegt de schipper de gps wil niet aan de pc gekoppelt worden, dat wordt nog zweten voor we uit kunnen varen. De pc lukt, maar bij de wc zitten kleine scheurtjes in de voet die kan ik zo gauw niet maken. Enfin, met kit afgedicht redden ze het wel tot de Kaap Verden en dan kijken we daar wel verder. Zo vliegt deze morgen weer voorbij. Albertien heeft samen met de buurman groente ingeslagen, de school is uit , de laatste ijsjes worden gegeten, we laten nog pasfoto’s maken voor de autoriteiten van de Kaap Verden en dan….? Dan kunnen we om 3 uur in de middag vertrekken met 5 Nederlandse boten, Callista, Camelot, Dolfijn, Loesje en onze Zeezot. Onder het eiland is bijna geen wind. Wel zien we verderop witte koppen op de golven daar moeten we naar toe. Onder het varen zien we de kleine soort walvissen, waarvan de Franse buurvrouw al verteld had ,dat die tussen de eilanden zwemmen. Na een uur motoren pakken we de wind op en kunnen we zeilen. Eigenlijk hadden nog verder naar het oosten moeten varen. Twee anderen die dat wel deden op de motor hebbenen daar later een grote voorsprong mee opgebouwd, want tussen de eilanden heb je een soort tunnel effect en daar neemt de wind flink toe. Tijdens de nacht hebben we een mooie wind en zo is de eerste 24 uur goed voor 120 mijl. We zijn er tevreden mee zeker gezien de zwakke wind overdag.
Woensdag 14 november
Na een wat onrustige nacht. De zee was wat ruw en we moeten weer wennen aan het wacht lopen, het onregelmatige slapen en opstaan. Ook tussendoor als de wind plotseling toe neemt, wordt een van ons twee gewekt om even te helpen. We hebben verder mooi weer tijdens deze eerste volle dag. Alleen zakt de wind er zomaar een tijdje uit en liggen we te dobberen met een snelheid van twee knoop. Zo glijdt ook deze twee dag voorbij. We genieten allebei van de rust en vervelen ons geen moment.
Donderdag 15 november
Na een rustige nacht waarin we redelijk goed hebben geslapen, we zijn inmiddels ingeslingerd, zien we om drie in de middag de afstand van het tweede etmaal, 110 mijl. We hadden dan ook weinig wind in de nacht. Via het radionet met de vijf Nederlandse schepen oren we dat de anderen uren op de motor gevaren hebben en wij hebben tot op heden 2 uur de motor aan gehad sinds ons vertrek. Niet slecht, alleen raken we hierdoor wel in de achterste gelederen. We proberen nog een vis aan de haak te slaan maar dat mislukt. Verkeerde aas of de lijnen te kort, want deze moeten minimaal 50 meter achter de boot slepen. Ook hebben we sleepgenerator achter de boot aan gesleept maar was nog niet erg succesvol. We hadden te weinig snelheid en hij maakte daardoor te weinig toeren. Ik heb hem gemaakt van een oude wasmachinemotor, broer Bert heeft de sleep-propeller gemaakt en de hele handel meegenomen toen hij op Cran Canaria aan boord kwam. Ik moet er nog even over nadenken hoe het beter kan, want het werkt wel , maar nog niet naar mijn zin.
Vrijdag 16 november
Weer een rustige nacht. Nu met een mooie zeilwind en een prachtige sterrenhemel met een klein wassend maantje. Wel wat zeilwisselingen, omdat de wind wat onstabiel was, maar er was in ieder geval wind. We proberen vis te vangen zonder resultaat, maar we gaan ook erg hard, soms 7.5 knoop. Dus waarschijnlijk zwom de vis met de tong uit bek achter ons aas aan. In de loop van de dag zakt de wind wat in dus kunnen we weer klussen. Op ons radionetje horen we dat bij de andere schepen ook de nodige apparatuur kapot gaat. Een generator heeft een lekke koppakking en een ander heeft lucht in de leiding van de motor. Zo heeft iedereen op zijn tijd wel iets om voor te zorgen, zodat jij je vooral niet hoeft te vervelen. Het is 23.00 uur als ik dit zit te schrijven Albertien zal me zo aflossen en dan mag ik 3 uur slapen. Inmiddels is de wind flink toe genomen en lopen we weer met 6.5 knoop door het water, dat schiet tenminste op.
Zaterdag 17 november
Maamke wordt 2, gefeliciteerd! Het is vier uur in de morgen, als ik zit te schrijven tijdens mij volgende wacht. Het zicht is goed. Weer een heldere nacht met sterren en een beetje meer maan. We zijn inmiddels over de helft van de weg naar de Kaap Verden. We varen voor de wind en slingeren behoorlijk, het waait 4 bft. en we lopen 5 kts . Tijdens de koffie wordt mijn aandacht getrokken door gespartel in het water. Ik zie een vis uit het water schieten, achtervolgt door een zwaardvis die hem in de lucht pakt, wat een fantastisch gezicht. Geïnspireerd door de jagers gaan wij ook vissen met lange lijnen 50 mtr. Het duurt uren voor er een vis in bijt, maar dan is het raak! We halen de lijn in en dat gaat erg zwaar, Albertien rolt de lijn op de haspel op, die ik eerst met leren werkhandschoenen en later via de lier inhaal. Als de vis zo’n twintig meter achter de boot is, zie ik weer een zwaardvis boven water komen, ik denk, o nee hé niet zo’n beest! Daarna knapt de vangst van de lijn en krijgen alleen ons aas en een hoop adrenaline binnen. Conclusie: Of de vangst was een zwaardvis of de zwaardvis heeft onze buit er afgegeten. En al met al hebben we de laatste 24 uur weer 123 mijl afgelegd gezien het wisselende weer zijn we niet ontevreden. Ook niet over het brood dat we gebakken hebben, dat is goed gelukt en heel lekker. We houden een mooie wind tot een uur of drie en dan geeft hij de pijp aan Maarten. Onze snelheid zakt tot 2 knopen en er staat veel swell, waardoor de zeilenklappen, dus gaat helaas de motor aan. Nu moesten we toch een keer stroomdraaien en onze koelkast laten koelen, dat hadden we steeds uitgesteld, omdat we liever zeilen. We varen een kwartier op de motor en dan zien we dolfijnen aan komen. Niet een school, maar een hele scholengemeenschap. Het zijn er wel honderd. Overal zien we dolfijnen. Ze springen uit het water, doen aan schoonzwemmen met z’n tienen en duiken onder de boot door, geweldig. Albertien maakt tig foto’s van ze. Dit is echt te gek. Om zes uur komt er weer een zuchtje wind. We kunnen het niet laten dus hup de Blister erop en langzaam, maar nu zonder swell, drijven we met 2 knopen de nacht in. Dit kan tot half elf, dan is de wind echt helemaal op en moeten we even als de anderen van het radio-netje al sinds vanmiddag deden, ook op de motor. In deze nacht heb ik geen slaap en blijf op tot half zes. Kan ik mooi dit bijwerken en foto’s branden, zodat de laptop weer opgeschoond kan worden, we hebben immers energie genoeg met de motor aan.
Zondag 18 november
Om half zes komt Albertien aan dek. Er is inmiddels een windje opgestoken uit het NW en we kunnen weer zeilen, de lappen omhoog en varen. En ik ga even slapen duik in de kooi en ben vertrokken.
Ik wordt een beetje duf wakker, slaap tekort. We moeten de zeilvoering veranderen met frisse tegenzin kom ik aan dek in en doe wat gedaan moet worden. De wind is wat geruimd maar we kunnen zeilen al gaat het niet hard. Daarna duik ik mijn bed weer in en slaap verder zzzzz……..later op de morgen sta ik opnieuw op voel me een stuk beter. Albertien heeft nog steeds wacht. We drinken samen koffie en dan gaat Albertien ook nog even plat. We dweilen rustig verder. Zeilen kun je het niet noemen, gangetje 1,5 á 2 mijl, maar het is gelukkig in de goede richting. Tegen een uur of twaalf is de wind helemaal op en de zee is olieachtig glad, de zeilen worden gestreken en de motor gaat aan. We gaan wat klussen. Albertien maakt een vlag van de Kaap Verden, want die hadden we nog niet en ik ga al het rvs van preekstoel, hekwerk en scepters poetsen. Overal zit vliegroest op, dat wordt; eerst cleanen en polijsten daarna met olie insmeren. Nu glimt de boot er weer over. Verder ben ik bezig om een aluminium hekwerk voor de ingang van de boot te maken, zodat we rustig met open deur kunnen slapen zonder dat er iemand onverwachts naast ons bed staat. Daarvoor moet ik de omvormer gebruiken, want de krachtige boor die ik daarvoor nodig heb heeft 220volt nodig. Om het geheel goed te laten werken moet de motor even uit. De rust die dat oplevert bevalt ons zo goed, dat we besluiten al drijvend op wind te wachten. We hebben immers de tijd aan ons zelf. Na het klussen nemen we een duik in de oceaan om af te koelen en op te frissen. Spoelen ons daarna met zoet water en zeep af en zijn weer om door een ringetje te halen. Het is inmiddels eind van de middag en de wind komt ook weer terug. Er komt ook weer wat zwel ten teken dat het elders harder waait. De laatste 24 uur hebben we 78 mijl afgelegd. Dit is gezien de omstandigheden niet echt slecht. Als we s’avonds kontact hebben via het radio-netje horen we dat zij ook geen wind hadden en al uren op de motor varen.
Maandag 19 november
De hele nacht lekker gezeild. Niet veel wind, maar genoeg om snelheid van tussen 3 en 5 knopen te varen. Het was een geweldige nacht, halve maan, prachtig sterrenhemel en een vlakke zee. We hebben er tijdens onze wachten met volle teugen van genoten. Inmiddels ook weer sterrenbeelden leren herkennen en dat valt tegen er staan er zoveel aan de hemel !!!! Uitgeslapen sta ik vanmorgen op met een wacht van drie uur op en af krijgen we genoeg rust en voel ik me fit. De wind is met het opkomen van de zon wat afgenomen en de snelheid loopt wat terug, maar door te spelen met de zeilen houden toch tussen 2 en 4 knopen vaart over de grond. Af en toe hebben we 1 mijl stroom mee en dan ook weer niet. Het waarom is ons niet helemaal duidelijk. Afgelegde afstand laatste 24uur weer 78 mijl inclusief alle drijven valt het weer niet tegen. Via de SSB radio horen we van de mensen die al onderweg naar de Cariben zijn, dat zij ook met licht weer en wind stiltes kampen. Op de Dolfijn na heeft iedereen vannacht op de motor gevaren. Ze geven aan nu ook met licht weer te zeilen en zijn blij dat de herrie even uit is. De verwachting is dat de eerste schepen nog vandaag aan komen in Sal we zijn benieuwd. Bij het avond-netje horen we dat ze er inmiddels alle drie zijn.
Dinsdag 20 november
Wij zeilen nog steeds met blister geschoot over de giek en genua op de spi-boom. Zo lopen we 6.5 tot 7.5 knoop. Met deze lekkere gang schieten we goed op. Tegen de middag neemt de wind toe tot zo’n 20 knopen, windkracht 5. Helaas de blister moet er af voor die uit de lijken waait. De windpilot kan Zeezot niet meer sturen doordat die zoveel vaart maakt, zodat de schijnbare wind slechts 4 knoop overdek is en daar doet de windpilot het niet meer betrouwbaar op, waardoor we af en toe uit het roer lopen en rare schuivers maken. We gaan verder op alleen de genua met een gang van 5,5 kts en ook de stuurautomaat doet het dan weer goed. We rekenen uit dat we met deze voortgang s’morgens om 8 uur bij het Eiland Sal aankomen en dan is het net weer licht. En zo gaan we deze nacht in. We horen via de korte golf radio dat de Dolfijn inmiddels al op de ankerplek ligt.
Woensdag 21 november
We lopen s’morgens om 5 uur Sal aan te vroeg, maar de wind nam toe en de golven ook, zodat we toch vaart wilden houden anders wordt het een groot gestuiter. Het is dan nog hartstikke donker, de maan is achter de wolken geschoven en de zon komt pas over 2 uur op. We strijken de zeilen en laten de boot een beetje drijven. Er staat veel wind dus worden we wel de goede kant op geblazen maar zelfs dat gaat te snel. We starten de motor en sturen de boot zachtjes rond de geankerde Coasters. Zo kunnen de accu’s geladen en het bier weer gekoeld worden. Tot onze schrik zie ik dat we visserlijnen aan de boot hebben hangen. Met de pikhaak trek ik ze omhoog, maar kan ons niet bevrijden dan het mes er maar in. Gelukkig zitten er twee boeien aan. Ik snijd er een door en de andere blijft aan het vistuig zitten, zodat de visser zijn netje toch weer terug kan vinden. Als het licht wordt zoeken een ankerplaats, gooien de spijker erin en trekken hem vast. We zijn moe. We hebben vannacht niet zo veel geslapen dus gaan we, na het hijsen van de gastenvlag metéén naar bed. Om half tien horen we een hoop gerommel. We drijven tegen een ander schip aan, want het anker is gaan krabben. Dat is balen, gelukkig geen schade aan de schepen. Als we het anker willen binnen halen blijft het achter een rots hangen en is er niet uit te krijgen. Nou dat is ook goed liggen we voorlopig goed vast. Helemaal ideaal liggen we niet maar het kan maar net zo met het oog op andere schepen. Inmiddels waait het windkracht zes en liggen alle schepen aan hun ketting te rukken. Samen de Sietse van de Dolfijn die gisteravond al aan gekomen waren ga ik inklaren bij de douane, en wandelen door het dorpje. Wat heet dorpje, het is wel zeer minimaal hoe de mensen hier leven in deze desolate omgeving. Maar dat wisten we toen we hier heen gingen. ’s Avonds de bemanning van de Callista aan boord. Dit schip hebben we indertijd in La Carona ontmoet en met Wouter en Brigitte toen 2 avonden aangenaam zitten praten.
Donderdag 22 november
We zijn voor de verandering aan het klussen op de boot. Hoe bedenkt een mens ze altijd weer. s’Middags met Sietse en oudste zoon het eiland verkend. We raakten zelfs naar Santa Maria aan de andere kant van het eiland op een pickup-auto, zo een met een open bakje. We rijden met 80 kilometer over de “snelweg” naar het zuiden. Het haar waait van je hoofd en mijn ogen zitten vol zand, met de dikke passaat wind die er waait 5 tot 6 wil het wel stuiven op die zandhoop. Daar de omgeving bekeken en verbaasd hoe het toerisme zich daar ontwikkelt. Wat er gebouwd wordt en vooral hoe er gebouwd wordt. In onze ogen is gebeurt dat erg rommelig. Alleen de voorkant wordt afgewerkt de zijkanten blijven ruw. Al rondwandelend en kijkend kwamen we ook nog een dame van lichte zeden tegen die haar diensten aanbood, maar die hebben we maar afgeslagen. De terugweg hebben we in een dicht busje gemaakt waar alle ramen open stonden, zodat het haar nog van je hoofd waait. Terug aan boord nog na zitten borrelen.
Vrijdag 23 november
Vandaag gaan we samen met de Dolfijn naar het eiland Boa Vista, dit ligt ten zuiden van Sal op een afstand 37 mijl. Eerst nog verse groenten en vlees inkopen en dan het anker op dat onder de rotsblokken vast zit. Gelukkig laat het gemakkelijker los dan verwacht. We hadden al allerlei scenario’s in hoofd maar die waren niet nodig. En dan op weg met een rotgang 7,5 knoop. Alleen op de genua en met een dikke zwel, je moet er niet aan denken dat je er tegen in moet. We varen snel naar het andere eiland waar we een erg wiebelende anker plek vinden. Net voor het donker wordt hebben we de boel geregeld en liggen we weer met de vijf boten bij elkaar. De anderen waren gisteren al vertrokken. Aan boord van de Callista hadden ze een vis van 142 cm gevangen. We krijgen dan ook een portie aan boord gebracht, waar we van smullen.
Zaterdag 24 november
Een zwarte dag in een mensenleven dat is het als je ouders overlijden. Zeker als dat de laatste is, in dit geval mijn vader. Ik ben toch van slag al zag ik het aankomen. Hij was de laatste tijd niet meer fit en kortademig. Ik wil voor de begrafenis eigenlijk wel naar huis maar dat betekend terug zeilen naar het vorige eiland want daar zit een internationaal vliegveld en via daar kan ik naar Schiphol vliegen. Bovendien is dit een van de weinige plaatsen waar we met de boot redelijk rustig en veilig kunnen ankeren. Albertien blijft helaas aan boord we durven het schip hier niet alleen achter te laten. Er volgt nu een hoop geregel om een vlucht te verwezenlijken maar we proberen het en met behulp van Marleen en Janke lukt het om een vlucht te boeken. Tja en dan we moeten terug zeilen naar Sal met windkracht 5 tot 6 tegen en vooral een heftige zeegang. We besluiten zondag om 6 uur te vertrekken als de wind nog niet zo krachtig is. Ja en dan moeten we afscheid nemen van de boten waar we al heel lang mee optrekken in een wisselende samenstelling. We nodigen de volwassenen bemanningen van de andere 4 schepen uit bij ons aan boord voor een afscheidsborrel om 17.00 uur. Het wordt een gezellig samenzijn, wat de band onderling aanhaalt en dat doet iedereen erg goed. Zo weet die ouwe Blik met z’n overlijden toch weer andere dingen samen te brengen. Maar voor ons betekent het dat we straks verder alleen naar de Carieb gaan en er geen bekende schepen in de buurt voor ons radio-netje zijn. De andere schepen gaan weliswaar naar Suriname, maar we zouden tegelijkertijd vertrekken. We hebben nog overwogen om mee te gaan, maar vinden het daar te warm. Wij houden het bij eilanden. Na afloop van dit samenzijn gaan wij eten en afwassen. Ik kijk naar buiten en zie dat de wind gedraaid is en zeg tegen Albertien zullen we nu gaan? De wind zit oost en dan is het beter bezeild bovendien is hij iets afgenomen. Albertien stelt voor om eerst een paar uur te slapen en om 23.00uur weg te gaan dan komen we daar met licht aan.
Zondag 25 november
Zo gezegd zo gedaan gisteravond om 23.00 vertrokken en met een prachtige volle maan zeilen we door de nacht en dat is maar goed ook, want ik wil liever niet weten hoe hoog de golven hier zijn. Ik schat ze op 3 á 4 meter. De wind zit buiten het eiland weer braaf in het NO met kracht 5 tot 6. We zeilen fantastisch, de boot neemt de golven zonder vast water aan dek hooguit wat buiswater. Ik ben blij verrast dat het zo goed gaat, want ik zag er toch een beetje tegen op. Om 9.30 uur lopen we Sal aan, laten het anker vallen, halen het weer op en laten het nog 3 keer opnieuw vallen voor we goed vast liggen. Eerst maar de boel opruimen en een broodje eten, dat hebben we wel verdient. De hele nacht door gevaren en niet geslapen, uiteindelijk om een uur of 12 in bed gekropen voor een paar uur rust. In de middag hebben we de bijboot opgepompt en ben ik in de mast geklommen omdat ik niet tevreden ben over de marifoonantenne. Ons bereik is te slecht vergleken de andere boten waar we mee optrekken.
Maandag 26 november
Albertien en ik gaan eerst inklaren. Dit hadden we gisteren niet gedaan, het was zondag en vaak zijn de douanejongens er dan niet of je moet toeslag betalen. Voor een visum verwijzen ze ons naar de luchthaven, dan daar maar naar toe. Daar geïnformeerd. Nee hoor is niet nodig, als we een stempel in ons paspoort hebben van Palmeira is dat genoeg en voor hun oké. Een vergeefse rit maar we kunnen ook internetten op het vliegveld en dat is leuk denken we. Nou het is helemaal niet leuk! De computer blijkt voor van alles geblokkeerd te zijn en is nog trager dan een slak. Terug naar de boot met een taxi zeer luxe en met de chauffeur die Nederlands spreekt we maken gelijk een afspraak dat hij vanavond op 23.30 uur mij oppikt en naar de luchthaven brengt. Bij de haven aangekomen even wat gedronken op een terrasje tussen de lokale bevolking, een gezellige boel daar. Daarna gaan we nog bij de Spaanse buren langs. Ze hebben hun Windpilot nog niet onder de knie en hoe wij dat dan doen. Het is een gezellige kennismaking ook met de Franse buurman, die nog even langs komt. Dit geeft Albertien ook wat vertrouwen om hier alleen te blijven aan boord. Bovendien ligt in de haven nog een Nederlandse mevrouw, die hier al 2 jaar woont, dan heeft ze nog wat aanspraak. Ik vlieg om 02.00 uur vannacht via Lissabon naar Amsterdam. Om 23.00 uur gaan we met de bijboot naar de kant en zet ik Joop af. De taxichauffeur staat er al. Dag Joop sterkte. Ik kom bij de boot en stuur het afgesproken berichtje naar Joop en krijg er even later eentje terug. We zijn allebei waar we moeten wezen.
Dinsdag 27 november
Ik ga naar bed. Het is even wennen zo alleen maar ik val snel in slaap, lekker dwars in bed. Daar sta ik dan om 00.05 uur op het vliegveld de taxi chauffeur was keurig op tijd, allemaal wachtende mensen op een vlucht naar Lissabon of London. Er gingen vreemd genoeg twee vliegtuigen om 02.00 naar Lissabon. Het eerste vliegtuig vertrekt keurig op tijd, ik nog vragen bij de dienstdoende dame of ik daar niet mee moet omdat ik in Lissabon een aansluitende vlucht heb en het andere vliegtuig nog niet binnen is, maar nee ik moet wachten. Het vliegtuig waar ik mee moet komt zo binnen. Uiteindelijk na een uur is het binnen en vertrekt gelijk weer, maar in Lissabon mis ik de aansluiting en moet ik 6 uur wachten op de volgende vlucht naar Nederland. En dan land ik 18.30 op Schiphol en pak de trein naar Apeldoorn. Waar broer Bert me opstaat te wachten en dan gaan we naar zijn huis. Een lui begin van een luie dag. Ik ga lekker lezen en doe daarnaast nog wat achterstallig naaiwerk, zomen in nieuwe broeken leggen ed .Halverwege de dag belt Joop om te zeggen dat het met de aansluitingen mislukt. Erg vervelend, want zo verliest hij een halve dag. Naast me ankert een Nederlands schip. Ik ken de mensen niet, maar het geeft een veilig gevoel. De Spaanse buren komen nog even langs voor een kopje thee en voor zeeziekte pilletjes voor hun zoontje. Ik kijk een filmpje en slaap als een roosje.
Woensdag 28 november
Ook vandaag een luie start. Ik vermaak me prima zo alleen .Heb ook geen behoefte om naar wal te gaan. Later weet ik waarom . Het anker gaat krabben, ik zak steeds verder naar achteren . Eerst denk ik het nog op te kunnen lossen, maar dan wordt het duidelijk; ik moet opnieuw ankeren. Gelukkig hadden de Nederlanders naast me al in de gaten dat er iets was en willen ze helpen bij het opnieuw ankeren. Dit gaat allemaal prima. Het anker pakt meteen, maar dat zegt niet alles zoals ik inmiddels weet. De buren blijven een glaasje wijn drinken en bieden aan vannacht de marifoon stand-by te houden, dat vind ik fijn. Zij houden ankerwacht, gaan om het uur kijken. Dat is mij te gortig , ik kijk om de twee uur, want het ankeralarm staat even als bij hun ook nog aan. Zeezot ligt goed en ik onrustig. Eerst een bezoek aan de Aula. Even bij pa kijken, ja hij ligt er mooi bij, maar het is toch emotioneel. Daarna een bezoek aan zijn achtergebleven partner Bep. In de middag nog allerlei dingen regelen en dan een bezoek brengen op Terschelling aan Ellen, Hester, Iense, Daan en Maamke. Dat is toch weer een gezellig samenzijn. En kunnen we bij praten.
Donderdag 29 november
Nog even bij vrienden en bekenden langs. Het is erg fijn om ook die dierbare mensen te ontmoeten. En dan moet ik weer rennen om de boot te halen Ellen staat me op te wachten om de autosleutels aan te pakken en zegt: Het is ook altijd hetzelfde met jou! Altijd op het laatste moment nog aan boord springen. Zo houd ik ook die traditie in stand. Ik moet mijn vertrouwen weer wat terug vinden. De Nederlandse buren nemen verse broodjes mee, zodat ik niet van boord hoef. Gelukkig komt de Spaanse buurman, na een snorkelactie, zeggen dat het anker er goed in ligt, maar dat ik wat meer ketting moet steken . Zo gezegd zo gedaan.
Vrijdag 30 november
Het is zover Pa de laatste eer bewijzen. Het wordt een mooie uitvaart waar menig traantje bij gelaten wordt maar dat mag bij een dierbaar mens. Er zijn veel familie, vrienden en bekenden aanwezig bij de laatste groet, dat doet ons goed. Wonderlijke dag. Ik leef mee met Joop en voel me ver weg van waar ik zou willen wezen. Gelukkig wordt ik “s avond uitgenodigd aan boord van de Apelia , een Duitse boot met een Nederlands sprekende crew. We hebben ze op de Solent zien varen en daarna in Leixois (Portugal) ontmoet. Ze liepen vannacht hier binnen. Bij het eten ook een stel Belgisch mensen ontmoet. Daar geniet ik steeds van dat je steeds mensen ontmoet , die allemaal hun gekoesterde hartenwens vormgeven in deze reis.
Zaterdag 1 december
Vannacht bij Trijnie en Hennie geslapen 04.45 liep de wekker af en moet ik naar schiphol en terug vliegen naar Sal waar Albertien achter gebleven is om op de boot te passen.
De vlucht van schiphol vertrekt keurig op tijd en gaat voorspoedig maar in Lissabon krijg te horen vliegtuig heeft technische problemen moet binnen komen en nagekeken vertrek wordt uitgesteld van 12.50 uur naar 15.00 uur dat is jammer had ik dat eerder geweten had ik nog even de stad in gegaan vis spullen te kopen, nu hang ik maar en beetje rond. Uit verveling loop ik nog een beetje rond ook langs de gate waar mijn vliegtuig moet vertrekken en zie tot mijn stomme verbazing dat ze aan het inchecken zijn om 14.00 uur bij navraag viel het euvel mee en ze gingen over 10 minuten weg. Wat en mazzel dat ik er even langs liep anders had ik het nakijken gehad. Ik verheug me zo op de terugkomst van Joop aan boord, dat ik de vertraging wel heel vervelend vind. In de middag ga ik even met de Spaanse buren naar de wal en ben uiteindelijk net op tijd terug om weer naar de wal te varen en Joop te halen, die een uur eerder aankomt dan verwacht. Fijn dat hij er weer is. Met allemaal groeten, knuffels en kussen van de mensen die ik gemist heb en met verhalen natuurlijk. Samen luisteren we nog naar de opname van de dienst, waardoor ik daar op deze manier ook een indruk van krijg.
Zondag 2 december
Eerst maar eens uitslapen, want de slaap was er de laatste tijd bij ingeschoten. Dan de Sinterklaascadeautjes, die ik meegekregen had van Albertien haar familie, uitgepakt. Ja, ik weet het het is nog geen 5 december, maar het is voor Albertien een manier om haar heimwee wat op te vangen. Leuke lieve en lekkere cadeautjes zijn het. De kerstpresentjes van Ellen bewaren we voor de kerst. Eerst lagen ze verleidelijk te wezen op tafel, nu liggen ze in een kastje uitzicht. De foto’s van Daan en Maamke evenals hun knutsels zweven door de kajuit en de foto van pa staat op tafel. Zo is iedereen aanwezig. Dan een frisse duik overboord en gelijk het roer maar even gepoetst werd al weer groen. In de middag naar de wal en met de diverse bootburen gekletst. Voor deze avond de Apelia uitgenodigd om te komen eten. Een erg leuk stel jonge mensen, 31 en 34 jaar allebei scheepsbouw ingenieur en ze varen met een Waarschip 1010 naar carieb, ik neem mijn petje er voor af. Wij hebben uitgebreid gekookt en dan het verschil in ruimte tussen onze boten, wij riant met grote tafel en ruimte en bij hun aan boord simpele maaltijd en bord op schoot. Maar we zijn allemaal hier en daar gaat het om.
Maandag 3 december
Denken jullie er wel eens bij na hoe bijzonder het is als je de kraan open draait en er stroomt water uit? Warm of koud, het maakt niet uit, je vindt het heel normaal. Nou op een boot is dat niet zo normaal. Lig je in een jachthaven dan is er meestal wel een kraan met waterslang om de tank te vullen. Maar.. lig je voor anker bij de Kaap Verden dan betekent dat met de bijboot naar de wal met een stapel jerrycans en lege water flessen aan een touwtje anders waaien ze weg. Bij elkaar zijn ze goed voor 90 liter. Dan ergens een kruiwagen lenen, vervolgens naar centrale watermaker midden in het dorp en je aansluiten in de rij wachtende om de jerrycans en flessen te vullen. Als je dan aan de beurt bent mag je flessen vullen. Nu zitten er 5 tappunten en als ze allemaal in gebruik zijn niets aan de hand en kun je rustig je flessen vullen, maar als de andere vier kranen toevallig tegelijk dichtgedraaid worden, dan wordt jouw druk zo groot dat het water je om de oren spuit en jij en je buurvrouw ongeveer drijfnat zijn. Dat is niet grappig maar gelukkig buiten schijnt de zon om me op te drogen. Alle volle tanks in de kruiwagen en dan klauw ik door het zand naar de haven met een onwillige kruiwagen die veel te zwaar loopt. Dan al het water in de bijboot naar de boot varen en de tank vullen en die hele actie herhaal ik dan weer. Nu zonder de buurvrouw nat te spuiten. De tweede keer staat er een meisje van pakweg 10 jaar, ze tapt een 10 liter emmer vol water zet hem op haar hoofd en loopt zonder een drup te morsen naar huis. Wat voel ik me dan een stumper. Hoezo je draait de kraan open en er komt water uit. We halen nog wat boodschappen en gaan om 14.00 uur anker op om de 120 mijl naar Mindelo op het eiland Sao Vincente te varen. Het waait stevig. We doen er ongeveer 24 uur over denken we en dan komen we er morgen midden op de dag aan. Met de genua op de boom en de kotterfok stuiven er door, 6 á 7 kts lopen we. Dik tevreden en de Windpilot stuurt bijna de hele weg Laat in de middag zie ik een kleine walvis tot twee keer toe helemaal uit het water springen. Hij was ongeveer 4 mtr lang, een mooi gezicht. Later in de nacht schrik ik op er klappert wat aan de windvaan het was hartstikke donker en ik kon het niet goed zien maar ontdekte toen dat het een stervende, vliegende vis was.
Dindsdag 4 december,
Tijdens de overtocht krijgen we zeker twintig vliegende vissen aan dek, daarvan landen er een stuk of 6 in de kuip. Levensgevaarlijk al die projectielen om je heen. De tocht verloopt goed alleen als we tussen de eilanden komen neemt de wind fors toe.Na 24 uur ankeren we in één keer goed in de baai voor Mindelo al loopt er een vervelende deining door de haven en liggen we er dwars op. Er is daar net een nieuwe jachthaven gebouwd door een Duitser maar ook daar lig je vervelend te rollen, dus liggen wij liever voor anker. Is goedkoper en je ligt niet aan je lijnen te rukken. Soepel wiebelen bevalt ons beter.
Woensdag 5 december
De dag begint apart. Op ons radio netje horen sinterklaasliedjes en krijgen de beste sinterklaaswensen. Helemal in stijl drinken we koffie met gevulde speculaas en marsepein. We gaan ons melden bij de havenkapitein en gaan langs een schip waarvan Trijnie de schipper kent. Daar raken we aan de praat en wordt ons zeer aangeraden om naar het eiland aan de overkant te gaan.
Donderdag 6 december
06.30 op. We gaan inderdaad vandaag naar Santo Antao met de veerboot want je kunt in die haven bijna niet ankeren of afmeren. Het waait de hele nacht al hard en er lopen dikke rollers tussen de eilanden door. De veerboot maakt 20 graden slagzij naar beide kanten,waardoor veel mensen zitten te kotsen in de speciaal voor dit doel uitgereikte zakjes, wij zitten lekker achter een kopje koffie. De bemanning loopt rond en deelt kotszakjes uit, vrachtauto’s staan met kettingen op het dek gesjord en we vinden die mensen van rederij Doeksen toch maar watjes, want vergleken hoe het hier te keer gaat is het op Terschelling maar spelevaren. Als we op het eiland afstappen nemen we een ALUGUER, een minibusje dat je overal brengt voor weinig geld. Je moet geen haast hebben, ze brengen iedereen thuis zo kom je nog eens ergens en onderweg stappen ook overal mensen op, eventueel met goederen, om mee te reizen. Wij gaan naar de andere kant van het eiland over hoge bergpassen door de wolken langs diepe ravijnen, met prachtige vergezichten. Het is absoluut de moeite waard we genieten er erg van, echt een aanrader. Aan het eind van de middag met een nog heviger slingerende de boot terug naar Mindelo. Een wel bestede dag. We drinken nog wat met bemanning van een Nederlands schip , dat we al vaker hebben zien liggen en waar we nu een praatje mee maken.
Vrijdag 7 december
De wind zal afnemen dus maken we de boot klaar voor vertrek naar de Carieb en in eerste instantie naar Barbados. De laatste verswaren inkopen, alles nog even na lopen, motor, tuig, diesel tanken en kunnen we zaterdagmiddag 8 december fris van start. En dan nog even uitklaren en dat kost weer uren, bovendien zit er de middagpauze in van 2 uur ds als we van de ene instantie af komen wat veel tijd kost zijn we te laat voor de andere en moeten vanmiddag terug komen. En zo vliegt de dag weer voorbij nog even bij onze Belgische buren kijken naar de KG radio die wil niet zenden op de goede frequenties maar dat krijg ik niet voor elkaar zonder de juiste codes. We vertrekken met 7 schepen waarvan de Maru uit Nederland naar Suriname gaat. De rest gaat richting Barados. Dit zijn de Stream Spirit( Engels), de Albatres (Spaans), de Apelia(Duits),de Loiza(Belgisch) en wij. De afspraak is om onderweg contact te houden via de korte golf , zodat je van elkanders bewegingen en vorderingen op de hoogte blijft. Want gezien het verschil in type boot zullen we al snel het zicht op elkaar verliezen. Nu gaan we nog even internetten en zetten dan meteen deze tekst op de site. Het vervolg kunt u over 3 weken lezen onder het hoofdstuk Oversteek en Barbados en ondertussen voor ons duimen dat we en soepele oversteek hebben.