De reis van de Zeezot de reis naar verre bestemmingen

28 augustus 2009

200906 Curaçao 1

Filed under: 200906 Curacao — Joop @ 8:14 pm

 

Curacao vernieuwd 16 augustus 2009

 

Curacao, Ja en daar liggen we dan op het Spaanse Water van één van de Nederlandse koloniën. Wie had dat ooit gedacht toen ik hier 10 jaar geleden met Marleen was viel het mij een beetje tegen die Carieb. Daar had ik op dat moment wel een ander denkbeeld bij dan nu. Er is veel veranderd in het voordeel.  Het ziet er beter onderhouden uit dan toen, de bevolking is aardiger, maar ja criminaliteit was er toen en is er ook nu nog. Gelukkig hoofdzakelijk in het drugs circuit.

We genieten van alles wat er hier weer te koop is. Gewoon een Albert Heyn met Nederlandse producten of een bakker met lekker Nederlands volkorenbrood. Goed brood dus niet met een bak suiker er in zoals in Amerika of van een soort kartonachtigheid zoals in de rest van de Carieb. In het Nederlands je boodschappen kunnen doen of praatje met een lokaal in je eigen taal, niet naar woorden te hoeven zoeken maar deze gewoon voorhanden te hebben. Ook dat is  heerlijk

We liggen voor het merendeel tussen Hollandse boten waar we twee keer per week een happy hour mee hebben bij de lokale zeilclub. Erg gezellig net een grote familie en allemaal voor het hurricane seizoen hier. Wat ook geweldig is, we hebben een auto ter beschikking van vrienden van ons. Wat een luxe! Overal naar toe kunnen rijden, het eiland bekijken, naar de winkel zonder op een bus te moeten wachten, gewoon instappen en wegwezen.  Even zo goed is het een luxe oplossing dat je elke dag wel met een busje van een supermarkt op gehaald wordt bij een van de dingydokjes en met je boodschappen ook weer terug gebracht wordt.

En wat te denken van een avondje met Candy Dulfer een live concert, met heerlijk eten en lekker swingen. Het kan niet op, of toch wel? Er wachten al weer klussen.. Bij ons aan boord en bij de buurschepen ach het houdt ons van de straat en uit de kroeg. Zo hebben we de buiskap en de zijkanten van de bimini voorzien van een zonwerend doek waar je een beetje door heen kunt kijken, zodat we ons minder opgesloten voelen en toch uit de zon kunnen zitten. Ook hebben we de grote luiken voorzien van windvangers, die we in geval van een regenbui zo kunnen zetten dat de luiken open kunnen blijven. In de Dominicaanse republiek hadden we al ervaren dat een gesloten boot bij 30 graden en regen geen pretje is. Verder hebben we een losse naad in de fok gerepareerd. Deze klussen waren goed te doen, omdat we een extra zware naaimachine konden lenen van onze achterbuurman. Op dit moment is Joop bezig de slangen van de wc in te korten, zodat ons persoonlijk afval geen meters hoeft te reizen voor het in open water komt. Moet toch schelen in de stank denken we, evenals het verhelpen van een lekke pakking in de toiletpot. De motorolie en filters zijn vervangen. We hebben het bed voorzien van een extra hoes om ons zweetvocht van de nacht op te vangen. Enfin  u leest het; werk genoeg. Van onze to do list zijn er nu zeven klussen afgeschreven en er staan nog zeker twintig op.  Ondertussen zijn we allebei bij de tandarts geweest. Ik had weer een wortelkanaal ontsteking en Albertien had een stuk kies van een vulling af gebeten. Morgen komt Albertien haar zus Liesbeth met partner Hans en dochter Marleen aan boord, dan hebben we weer een gezellig vol bootje. Maar eerst koken we vanavond voor twee stellen, die graag over onze ervaringen in Cuba en de Verenigde Staten willen horen.

Maandag 29 juni Albertien haar familie is aangekomen, gezellig met meer mensen aan boord weer eens nieuwe verhalen horen en wat meekrijgen van het leven in Nederland .

 

De eerste dagen van het verblijf van onze gasten is een kwestie van wennen aan de temperatuur van Curacao. Dat betekend veel in het water liggen om af te koelen en flink smeren met zonnebrand om de melkflessen wat bij te kleuren. Tussen door wat uitstappen maken o.a. naar het sociale uurtje van de jachties en salsa lessen zodat we ook nog wat meekrijgen van het caribies gebeuren. Morgen is het 2 juli vlaggentjesdag in Curacao dan is het groot feest. We gaan het meemaken dat wordt een drukke dag. En inderdaad als we de volgende dag naar Punda gaan is er van alles te doen eigenlijk meer in Otrabanda op het Brionplein, een groot plein aan de Annabaai, want daar speelt zich het verhaal af. Veel muziek en optredens van acrobatiek, streetdance en andere dansgroepen, we hebben er van genoten. We gaan moe maar voldaan naar de boot terug. De volgende dag waren wel wat sloom maar tegen de middag zijn naar het Sea Aquarium gegaan voor een bezoek alleen is er zoveel te beleven dat we daar beter een hele dag aan kunnen besteden. Bovendien is de entree behoorlijk en dan willen we waar voor ons geld. Maar wat doen we dan?? Het slavenmuseum schijnt ook interessant te zijn dan daar maar naar toe. We krijgen een gids mee die ons probeert te hersenspoelen. Ze ratelt in hoog tempo een aantal feiten op zodat er amper tijd is om rond te kijken en dat is waar we uiteindelijk voor gekomen zijn. Zondags hebben we zin om weer eens een stukje te zeilen binnen Spaanse water is het eigenlijk te klein voor onze boot zodat we maar op zee gaan zeilen en dat wordt een heerlijk tochtje op woelige baren.

Als we weer terug zijn gaan op de oude stek voor anker en duiken gelijk overboord om af te koelen maar in 28 graden water gaat het niet zo hard. De volgende dagen hebben we nog een volle agenda met alle dingen die we nog willen bezoeken en doen en zo vliegen de dagen voorbij tussendoor klus ik wat bij de buurboten en volg salsa lessen en een cursus Spaans om het eindelijk onder de knie te krijgen.

 

Vervolg 16 augustus 

 

 Een week later waait het wat minder woest en de voorspelling is beter voor de komende dagen dus gaan met de familie zeilen naar klein Curaçao een eilandje zo’n 10 mijl naar het oosten. Om er naar toe te zeilen kost ons wel 5 uur kruisen tegen stroom en wind in. Na een tijdje worden onze gasten wat stil en ook een beetje bleek om de neus, de zeeziekte slaat toe en onze jongste telg hangt over de reling om de vissen te voeren. Bij Klein Curaçao pikken we een mooring op en liggen hier in elk geval goed vast voor de nacht. De zeezieke crew nemen we mee naar de wal om een beetje bij te komen want we liggen toch aardig te rollen op deze ankerplaats. Albertien en ik wandelen het eiland over naar de vuurtoren en twee scheepswrakken. De vuurtoren is door de voorgaande bezoekers al aardig gesloopt. Zonde want het was een mooi gebouw. Gelukkig staat het bouwwerk zelf nog overeind. Het is prachtig van proporties. Geen foto genomen, want we waren de camera vergeten. Het licht werkt nu wel weer maar was ook een tijd gedoofd en dat is zeer verraderlijk daar het eiland maar een paar meter boven de zeespiegel ligt. Aan de noordoost kant op het rif ligt een oude coaster, die is in een vergaande staat van ontbinding. Ook ligt er een 15 meter zeiljacht dat twee jaar geleden gestrand is en zogoed als helemaal gestript is. Gelukkig wel door de eigenaar, een Franse solozeiler, die in slaap gevallen was. Hij heeft de restanten verkocht om zo nog een beetje uit de kosten te komen. Zonde van het schip, want het was een mooi jacht. De volgende de dag maar weer vroeg terug naar het Spaanse Water, dan hebben geen last meer van zeeziekte. De vakantie dagen van ons bezoek schieten ook hard op. Binnenkort moet ik ze weer naar het vliegtuig brengen voor de thuisvlucht. Maar eerst breng ik Albertien naar het vliegveld. Zij gaat naar Nederland voor 3 maanden en ik kom in september voor een wat kortere periode.

Ja daar lig ik dan nog in het Spaanse water. Wat zal ik eens allemaal gaan doen? Of liever gezegd waar zal ik beginnen? We hebben een hele klussenlijst opgesteld. Vooral het schilderwerk aan de binnen- en buitenkant van de boot staat hoog op de prioriteitenlijst. En dan denk je:’ Makkie! Altijd goed weer.” Het regent hier immers  zelden, maar die koperen ploert staat wel 12 uur per dag bijna recht boven je kop te stralen en dat betekend dat wanneer je schildert je kwast vast aan de sneldrogende twee componenten verf plakt. Zeker als je twee keer over de zelfde plek wil strijken. De verf verdunnen tot strijkbare dikte geeft zakkers en een verfrollertje geeft een sinasappel effect omdat het zo snel droogt dat het niet kan uitvloeien. En dan schuren in die hitte, ik word er zelf bijna vloeibaar van maar ik ga door tot het klaar is! Zuchtttttttt!!! Ja je kunt niet altijd schilderen, Dus haal ik de val- en schootlieren uit elkaar, maak  ze schoon en smeer ze weer. Of ik monteer een extra filter voor dieselolie, haal een luik eruit en kit dat opnieuw, omdat het lekte. Verder maak ik alle schakelaars van het schakelpaneel schoon. De lampjes daarvan waren al tijden stuk en ik bouw er nu ledlampjes in dan kunnen we zien welke schakelaars er aan staan. En zo is er nog een hele waslijst. Af en toe wordt ik uit mijn werk weggesleurd door een buurboot, die ook problemen heeft, dat geeft nog een beetje variatie in het werk of de werkplek.

De Spaanse lessen gaan goed. Ik besteed er 3 uur per dag aan dus wie weet blijft er iets hangen. Wat ik veel leuker vindt zijn de Salsa lessen dat gaat me beter af dan Spaans en is vooral veel leuker om te doen. We hebben 6 lessen gehad en zwieren al aardig over de vloer.

Ja en dan het Spaanse water. Het is hier net één grote soapserie maar dan wel echt. Heel wat relaties, tot nu toe 6 stuks, sneuvelen hier. Echt een plek van bezinning. Wat te doen? Zeilen we door of stoppen we en gaan naar huis? Gaan we door het Panamakanaal en de stille oceaan op of blijven we aan deze kant? Het is opvallend om  te merken dat het overgrote deel van de vrouwen er erg veel moeite mee heeft om door het kanaal te gaan. Moeite met de lange stukken, zo’n 3000 mijl, die je over de stille oceaan moet afleggen betekend, want dat is toch 30 dagen zeilen zonder tussenstop. En moeite met de piraterij bij Indonesië en de Rode Zee. Allemaal enge dingen met behoorlijke risico’s. Het blijft spannend. Ik weeg voor en tegens tegen elkaar af en hoop een oplossing te vinden, maar het blijft moeilijk. Ook een veel gehoorde klacht van de dames is, dat zich vervelen of nutteloos voelen in dit cruisersleven. Ja en dat geldt helaas ook voor mij.

Voor de variatie ga ik zolang ik de auto beschikbaar heb ook regelmatig op pad, we kunnen nog lang genoeg op de boot zitten. Samen met een buurman die ook alleen aan boord zit ben ik het eiland rond gereden. We hebben de Kristoffelberg, het hoogste punt van Curaçao beklommen, Daarna hebben we gesnorkeld om weer af te koelen. Zo kom ik de dagen wel door en eigenlijk kom ik nog tijd te kort, maar het is goed te doen zo.

 

 

 

Voor Foto’s

http://picasaweb.google.com/syzeezot  

Powered by WordPress